25 ذی‌القعده (جمعه 21 مهرماه)

 یکی از باشرافت ترین و پرفضیلت ترین روزهای سال، 25 ذیقعده است که به روز «دحوالارض» شناخته می شود. بر طبق روایات فراوانی که در کتب روایی آمده در این روز بسیار مبارک، خداوند زمین را از زیر کعبه گستراند و حضرت ابراهیم و حضرت عیسی علیهما السلام در شب این روز متولد شدند و رحمت الهی بر روی زمین منتشر گشت.
عارف بزرگ قرن، میرزا جواد آقاملکی تبریزی در کتاب گرانقدرش «المراقبات» ضمن بحث مفصلی پیرامون این روز برای توجه آدمی به نعمتهایی که خداوند در این روز به بشر ارزانی داشته می نویسد:
«از بزرگترین نعمتهای این روز این است که خداوند متعال کعبه را خانه خود قرار داد و اجازه داد که مردم، آن را زیارت نمایند و با پاداش و رضایت فراوان این عمل را از آنان می پذیرد و این نهایت لطف و مهربانی و کرم است.»

شب و روز 25 ذیقعده جزو چهار روز بسیار پرارزش در طول سال شمرده شده و اعمال بسیاری برای گرامیداشت آن از زبان معصومین علیهم السلام نقل گردیده است تا سالکان و شیفتگان بارگاه حضرت دوست با انجام آنها، روح و جان خود را در زلال جاری، «دحوالارض» شستشو دهند و لیاقت باریابی به آستان کریمش را بدست آورند.


مهمترین شاخصه فضیلت روز «دحوالارض»، گرفتن روزه در آن است که به گفته شیخ عباس قمی، آسمان و زمین و هرچه در میان آنهاست برای روزه دار استغفار می کند.
حضرت علی علیه السلام فرمود:
«کسی که این روز را روزه بدارد و شب آن را به عبادت بایستد، ثواب صدسال عبادت را که روزش را روزه و شبش را در عبادت کرده باشد، خواهد داشت. کسانی که در این روز برای ذکر و یاد خدا اجتماع کنند، قبل از آنکه پراکنده شوند، حوائج شان برآورده می شود، هزار هزار رحمت خدا در این روز نازل می شود که نودونه هزار تای آن برای روزه داران این روز و عبادت کنندگان این شب خواهد بود.»